Historia prób wybudowania w Szczecinie aquaparku ma już ponad piętnaście lat. I wszystko wskazuje na to, że szybko się nie zakończy. Kłopot bowiem w tym, że miasto chce zarówno mieć ciastko, jak i zjeść ciastko. W tym wypadku to znaczy mieć aquapark i jednocześnie za niego nie płacić.
Założenia gminy Szczecin wydają się dość sensowne. W miejsce zrujnowanego kąpieliska „Gontynka" trzeba wybudować aquapark z prawdziwego zdarzenia. Dlaczego tam? Bo teren jest dobrze skomunikowany z resztą miasta, leży blisko centrum i w całości należy do gminy. Na dodatek ma własne ujęcie wody, co może być elementem obniżającym koszty funkcjonowania kompleksu.
Problem polega jednak na tym, że takie centrum wodne albo jest z założenia deficytowe, jeśli ma być powszechnie dostępne, albo bilety wstępu muszą być horrendalnie drogie, jeśli biznes ma dochodowy. Wówczas jednak nie ma mowy, by było to społecznie akceptowalne. Dlatego od ubiegłego wieku Szczecin próbuje znaleźć „trzecią drogę". „Gontynka" ma bowiem tę zaletę, że do terenów kąpieliska przylegają grunty, na których można prowadzić działalność komercyjną, np. zbudować centrum handlowe. Kolejne wersje tego planu, ogłaszane przez kolejnych prezydentów od końca ubiegłego wieku nie są jednak z różnych powodów realizowane. ©℗
Więcej we wtorkowym Kurierze szczecińskim i e-wydaniu
(dar, ArR)
Fot. R.PAKIESER
