W okresie PRL-u porwania samolotów były jednym ze sposobów ucieczki z Polski na Zachód. Dla większości Polaków legalny wyjazd z kraju był niemożliwy, ponieważ paszporty obywateli spoczywały w głębokich szufladach biurek funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa (wcześniej Urzędów Bezpieczeństwa) i Milicji.

Ludowa władza doskonale wiedziała, że jeśli komuś uda się przekroczyć granice „socjalistycznego raju", to prawdopodobnie nie będzie chciał już do niego wrócić i zdecyduje się pozostać na „zgniłym Zachodzie", wysługując się amerykańskim lub zachodnioeuropejskim imperialistom. Nawet najbardziej zaufanym partyjnym towarzyszom zdarzało się nie wrócić z zagranicznej delegacji służbowej z Paryża, Londynu czy Berlina. Konsekwencje takiego, nieodpowiedzialnego z punktu widzenia władzy ludowej kroku, dotykały członków rodzin uciekinierów, którzy wzywani byli na przesłuchania, a o uzyskaniu paszportu nie mogli już nawet marzyć.

LOT-em do raju

Jednym z kierunków ucieczek Polaków był Berlin Zachodni, a sposobem, aby się tam znaleźć, stały się uprowadzenia samolotów.

Tempelhof