Temat dyskryminacji pomimo coraz większej świadomości prawnej i moralnej wraca szczególnie w większych zakładach pracy jak bumerang. Na doniosłość zakazu dyskryminowania wskazuje nam Konstytucja RP, która jako akt najwyższy plasuje zakaz jako podstawowy, istotny i umiejscowiony u podstaw piramidy wartości.

W ujęciu ogólnym dyskryminacja polega na nieuzasadnionym różnicowaniu osób na podstawie ich obiektywnych cech. Cechami takimi mogą być m.in.: płeć, wiek, pochodzenie społeczne czy preferencje seksualne. Precyzując jednak obszar przejawiania się zasady niedyskryminacji w zatrudnieniu, ustawodawca wskazuje na nawiązanie i rozwiązanie stosunku pracy, warunki zatrudnienia, awansowanie i dostęp do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji.

Warte podkreślenia jest, że zgodnie z brzmieniem Kodeksu pracy równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio. Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami dyskryminowanie pośrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego