Jest 25 kwietnia 1945 roku. Szczecin opuszcza Franz Schwede-Coburg, ostatni gauleiter prowincji Pomorze. Następnego dnia, 26 kwietnia, do miasta wkraczają jednostki Armii Czerwonej wchodzące w skład 2. Frontu Białoruskiego dowodzonego przez generała Pawła Batowa. 28 kwietnia do Szczecina przybywają delegaci polskich władz. Na czele Tymczasowego Zarządu Miasta staje, przybyły z Poznania, inż. Piotr Zaremba. Przez kilka miesięcy los Szczecina jest niepewny. 5 lipca następuje oficjalne przekazanie miasta władzom polskim. Zaczyna się nowy rozdział w historii miasta.

Władze mają za zadanie jak najszybsze zorganizowanie normalnego życia w zrujnowanym wojną mieście. Nie jest to łatwe, bo muszą borykać się z szeregiem problemów takich jak np. aprowizacja zarówno ludności polskiej jak i pozostałych w Szczecinie Niemców. Jednym i drugim należało też zapewnić bezpieczeństwo i chronić przed różnego rodzaju aktami przemocy. Do tego dochodziła ochrona i ocalenie pozostawionego w mieście mienia. Z jednej strony grabieży dokonywały wojska Armii Czerwonej, a z drugiej penetrujący