Szczecińscy naukowcy odkryli tajemnice nazistowskiego obozu

Prof. Andrzej Ossowski opowiadał o Stalagu II D podczas konferencji w Muzeum Narodowym. Fot. Ryszard Pakieser  

Udało się przebadać cztery mogiły, ekshumowano 272 osoby - między innymi takie informacje przekazali naukowcy Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie podczas konferencji podsumowującej projekt badań obozu jenieckiego Stalag II D. Pozostałość obozu znajduje się w Stargardzie, a do odkrycia jego tajemnic wykorzystano najnowsze techniki z zakresu genetyki, z których PUM jest znany.

- To wyniki trzech lat działań - mówił na konferencji w Muzeum Narodowym w Szczecinie prof. Andrzej Ossowski z Polskiej Bazy Genetycznej Ofiar Totalitaryzmów działającej przy PUM. - Obóz powstał już we wrześniu 1939 roku, trafiła tam duża grupa polskich jeńców wojennych, najpierw mieszkali w namiotach, ziemiankach. Dopiero potem rozpoczęli wznoszenie baraków, najpierw drewnianych, potem ceglanych. 

W obozie umierało 20 osób dziennie. To duży wskaźnik śmiertelności. Nazistowska machina zagłady nie musiała używać bezpośredniej przemocy, nie musiała do więźniów strzelać - wystarczyło stworzyć im odpowiednie ciężkie warunki codziennego funkcjonowania. Z zeznań jeńców wynika, że najbardziej zabójcze były brak żywności oraz brak jakiejkolwiek pomocy medycznej. Umrzeć można było z powodu zwykłego przeziębienia. Najniższą kastę stanowili jeńcy sowieccy, to ich umierało najwięcej. Co znamienne, w komandach roboczych działających poza "Stalagiem II D" przeżywalność była większa niż w samym obozie. W sumie jak dotąd zlokalizowano 12 mogił, 4 przebadano, 272 osoby zostały ekshumowane. 

- Znaleźliśmy tam także szczątki osób cywilnych, co stanowiło dla nas zaskoczenie  - przyznał naukowiec z PUM. 

Przynajmniej część z nich to mieszkańcy Warszawy, którzy zostali wysiedleni ze stolicy po upadku powstania.©℗

Alan Sasinowski