Radarów trochę żal

Zakryty fotoradar na al. Wojska Polskiego w Szczecinie  

Czy decyzja o likwidacji fotoradarów była dobrym pomysłem? Czy nie wylano dziecka z kąpielą? Radarów już nie ma, ale zdania wciąż są podzielone.

Straże miejskie i gminne, które wydały na zakup fotoradarów sporo pieniędzy, teraz jedne schowały do magazynów, a inne przekazały Inspekcji Transportu Drogowego, którą w zamyśle niektórych posłów ma wchłonąć policja.

Na pewno cieszą się ci, którzy mają w nosie przepisy i je łamią, przekraczając prędkość. Martwią się natomiast włodarze miast i miasteczek, którzy wiedzieli, że widoczny radar w żółtej skrzynce powoduje, że kierowca zdejmuje nogę z gazu.

Radary często stały przed szkołami, ruchliwymi przejściami do pieszych, czy też w innych niebezpiecznych miejscach. Były tablice ostrzegające kierowców, że jak nie przyhamują tam, gdzie jest ograniczenie prędkości, to ich radar „złowi”. Teraz kierowcy pędzą na łeb na szyję, bo wiedzą, że żółte skrzynki są puste. A przecież skoro jest ograniczenie szybkości – to zwolnij, a jak nie zwolnisz i przyślą mandat – to zapłać - niby logiczne, ale nie dla wszystkich.

Biały Bór – to dla wielu symbol radarowego nabijania gminnej kasy. Radary decydowały o budżecie, ale to tylko część prawdy. One także dbały o bezpieczeństwo. Przez miasteczko wiedzie tranzytowa droga z Koszalina do Bydgoszczy i samochody przez miasto jechały z nadmierną szybkością. Skarżyli się mieszkańcy, że nie czują się bezpieczni, więc straż miejska kupiła kilka radarów i łapała piratów. Widać strażnicy byli sprawni, bo mandatów wystawiali wiele. Kierowcy przeklinali tę miejscowość, ale nogi z gazu nie zdejmowali, chociaż wiedzieli, że czeka na nich radar m.in. na głównej ulicy.

Gmina Dobra k. Szczecina także miała swój radar i stawiała go dość często przed szkołą w Mierzynie, gdzie jest bardzo ruchliwa ulica. ©℗

Mirosław Kwiatkowski

Więcej w poniedziałkowym „Kurierze Szczecińskim” i e-wydaniu z dnia 18 stycznia 2016 roku