To jeden z nielicznych szczecińskich terenów rekreacyjnych urządzonych nad Odrą Zachodnią. Nie tylko malowniczo położony, ale również o charakterze parkowym. Idealny przykład na to, jak przy dobrej woli mieszkańców, determinacji miejscowej Rady Osiedla oraz wsparciu finansowym miasta można w niespełna kilka miesięcy zaniedbany punkt na mapie Szczecina przemienić w przyjazną ludziom przystań.
Mowa o parku Liga na Gocławiu, łączącym zielenią ul. Światowida z nadodrzańskim nabrzeżem. Na przełomie XIX i XX wieku była to jedna z pereł północnych dzielnic Szczecina. Z okazałą restauracją (Gotzlow) o zapleczu hotelowym, gdzie docierały parowce, przywożąc pasażerów wprost z Haken Terrasse, czyli współczesnych Wałów Chrobrego.
- Jeszcze na początku lat 60. to miejsce tętniło życiem. Była miejska plaża. Odbywały się potańcówki. W budynku dawnej restauracji działało kino - wspominał radny Henryk Jerzyk (niezrzeszony), który wraz z pozostałymi radnymi z komisji ds. Inicjatyw Społecznych RM we wtorek (5 bm.) odwiedzili przemieniony park Ligi.
Budynek przez polską administrację przekazany Lidze Morskiej (stąd obecna nazwa parku - przyp. an) spłonął ponad pół wieku temu. Jedna z miejskich legend głosi, że wydarzyło się to tuż po projekcji „Przeminęło z wiatrem". Może dlatego, że - jak wieszczył tytuł filmu - nigdy odbudowano tej ruiny. Okoliczny parkowy teren uległ degradacji. Porósł chaszczami, które niemal odcięły ul. Światowida od widoku Odry. Miejsce dawnego okazałego szachulcowego hotelu z restauracją ostatnio zajęły slumsy bezdomnych.
Miejscowa Rada Osiedla Golęcino-Gocław postanowiła o ten park się upomnieć. Jak wcześniej o pl. Koczego. W rewitalizację „Ligi" zainwestowała niemal wszystkie środki ze swego budżetu inwestycyjnego: ubiegło- i tegorocznego. Wystarczyło na projekt i znaczną część realizacji. Natomiast brakującą kwotę wyłożyło miasto. Dzięki czemu - a kosztem ponad 331 tys. zł - park Liga zmienił się nie do poznania.©℗
Cały artykuł w „Kurierze Szczecińskim”, e-wydaniu i wydaniu cyfrowym z 6 września 2017 r.
Tekst i fot. Arleta NALEWAJKO
