Piłka nożna. Czerwoni ze wstydu

 

Lech Poznań - Pogoń Szczecin 3:0 (1:0) 1:0 Pawłowski (32), 2:0 Kownacki (53), 3:0 Nielsen (66).

Żółte kartki: Murawski (Pogoń)

Sędziował Tomasz Kwiatkowski (Warszawa)

Widzów: 14 537

Lech: Burić - Kędziora, Bednarek, Nielsen, Kostewycz - Jevtić, Trałka, Gajos, Majewski (67, Makuszewski), Pawłowski (82, Răduț) - Kownacki (72, Robak).

Pogoń: Słowik - Râpă, Matras, Fojut, Nunes - Delew (82, Listkowski), Murawski, Cincadze (67, Rudol), Çiftçi (67, Drygas), Gyurcsó - Frączczak.

Pogoń przegrała w Poznaniu w pierwszym półfinałowym meczu Pucharu Polski z miejscowym Lechem aż 0:3 i praktycznie straciła szanse awansu. Rewanż wydaje się być formalnością. Miała być piękna piłkarska uczta, a wyszedł w wykonaniu szczecińskiej drużyny blamaż.

Pogoń w ciągu pięciu dni przegrała z tym samym zespołem dwa razy po 0:3. W piątek trener Moskal próbował jeszcze wszystkim wmawiać, że wynik nie odzwierciedlał przebiegu meczu. Skoro tak, to środowy rezultat również. Lech powinien wygrać zdecydowanie wyżej. Tylko w drugiej połowie oddał aż osiem celnych strzałów i wykonał sześc otwierających podań.

Tak naprawdę to nie ma sensu oceniać poszczególnych piłkarzy, czy poszczególne formacje. Zespół był w rozsypce, sprawiał wrażenie, jakby pozbawiony jakiegokolwiek planu, bojaźliwy i zachowawczy. Trener Moskal w sposób dość zaskakujący uznał, że zespół, który pięć dni wcześniej przegrał z tym samym przeciwnikiem 0:3 powinien przystąpić do drugiej konfrontacji w praktycznie niezmienionym składzie.

Kuriozalna decyzja

To była decyzja kuriozalna. Przyjęło się mówić, że zwycięskiego składu się nie zmienia, ale raczej trudno znaleźć sytuacje, kiedy trener nie zmienia przegranego składu i to w stosunku dość wstydliwym. Oznacza to bowiem, że trener Moskal faktycznie zadowolony był z postawy swoich podopiecznych w poprzednim pojedynku i dokładna analiza spotkania skłoniła do decyzji, by prawie nic nie zmieniać.

Zmiana była tylko jedna, ale nie wynikająca z wyboru szkoleniowca. Do wyjściowego składu powrócił kontuzjowany w poprzednim spotkaniu Fojut. Pozostałe elementy pozostały niezmienne. Nie było zmian ani personalnych, ani w ustawieniu zespołu, trener Bjelica i jego piłkarze mieli ułatwione zadanie.

Inaczej zupełnie postąpił trener Lecha. Zauważył, jak wszyscy, że najgroźniejszym ogniwem portowców był pięć dni wcześniej Delev. Jego występ poznaniaków trochę zaskoczył w piątek, ale już w środę byli do ograniczenia mu pola manewru doskonale przygotowani.

Zamiana skrzydłowych

Zamiasta Makuszewskiego na lewym skrzydle wystąpił Pawłowski, który mocno angażował się w defensywę, a jak się później okazało był też najgroźniejszy w działaniach ofensywnych. Zdobył pierwszą bramkę i wypracował drugą. Delev natomiast podobnie, jak pozostali jego koledzy na boisku praktycznie nie istniał.

Pogoń nie umiała zareagować po żadnym ze straconych goli. Nieco lepiej zaczęła sobie poczynać dopiero wtedy, gdy do drugiej linii przesunięty został Matras. Za bezproduktywnego i egoistycznie grającego Ciftciego wszedł na boisko Drygas i gra ofensywna Pogoni dopiero wtedy nabrała nieco na sile. To wtedy dopiero goście umieli sobie stworzyć sytuacje. Nie wykorzystali ich: Drygas i Rudol.

Gra Pogoni w kolejnym z wiosennych meczów wygląda za każdym razem gorzej. Trener Moskal podejmuje złe decyzje, słabo reaguje, nie wyciąga wniosków. Nie pomaga drużynie, nie potrafi nadać jej stylu.

Pogoń za kadencji Moskala miała grać futbol efektowny, ofensywny, ale niczego takiego nie obserwujemy. Akcje przeprowadzane są wolno, bez tempa, brakuje w rozwiązywaniu boiskowych sytuacji pomysłu, stąd wiele długich piłek, wynikających z bezradności.

Regres pogłębia się

Pogoń w ósmym kolejnym spotkaniu jako pierwsza straciła gola. W ośmiu ostatnich straciła ich już 16, a zdobyła zaledwie 6. Jest biorąc pod uwagę ostatnie 8 meczów jedną ze słabszych drużyn w ekstraklasie, a regres wydaje się pogłębiać.

Trener Moskal uznał, że zasadne jest wycofanie do defensywy najlepszego defensywnego pomocnika w polskiej ekstraklasie w poprzedniej rundzie, a efekt w pierwszych czterech meczach jest taki, że piłkarz ten w każdym z trzech ostatnich pojedynków odpowiada za przynajmniej jednego straconego gola. Takie są efekty personalnych wyborów szkoleniowca.

Pogoń pozyskując utalentowanego zawodnika jakim jest Tsintsadze sama skomplikowała sobie sprawę, bo musiała znaleźć mu miejsce na boisku kosztem zawodnika, który jesienią dawał bardzo wiele.

Ponadto gra w dwóch meczach z Lechem toczyła się wokół Ciftciego i nie mogło to wyglądać dobrze, bo zawodnik jest z drużyną zaledwie od niespełna dwóch tygodni. Jakim sposobem trener Moskal uznał, że wystawiając nowego piłkarza w centralnej strefie boiska gra będzie płynna i ulegnie nawet poprawie? Gra jest gorsza, praktycznie Pogoń jej nie tworzy, umiała tylko trochę przenieść ciężar gry na połowę przeciwnika w sytuacji, gdy już było po meczu, a licznie zebrani szczecińscy kibice w Poznaniu musieli się za swój zespół czerwienić ze wstydu.  ©℗ Wojciech Parada