Gdyby zapytać przechodnia: „Jaki mamy dziś dzień”?, z pewnością odpowiedziałby, że poniedziałek lub piętnasty stycznia. Mogłyby się ewentualnie zdarzyć odpowiedzi, że dziś jest najgorszy dzień w tygodniu (jak każdy poniedziałek). Mało kto jednak wie, że dziś obchodzimy – zapisany w kalendarzu świąt nietypowych – Dzień Bajgla.
Cóż to takiego ten bajgiel? Najprostszą odpowiedzią będzie: bułka z dziurką. Nie jest to jednak taka zwykła bułka. Historia bajgli sięga XVII w., a ich ojczyzną jest... Polska. Nazwa „bajgiel” wywodzi się z języka niemieckiego i oznacza „pierścień” lub „bransoletkę”. Podobno bajgle były wręczane kobietom jako prezent po urodzeniu dziecka. Niektórzy twierdzą, iż bajgle przybyły jako dar dla króla Jana Sobieskiego na cześć jego zwycięstwa nad Turkami. I to wydarzenie dało początek nowej historia bajgli, która od kilku lat pisze się także w Szczecinie, w „Bajglach Króla Jana”.
Wszystkie bułki są formowane ręcznie, a następnie wypiekane w piecu chlebowym. Jak nakazuje tradycyjna receptura, tuż przed pieczeniem bułki wkłada się na kilka sekund do wrzątku z roztworem sody. Dzięki temu ich środek jest miękki i puszysty, a skórka chrupiąca. A jaki jest przepis na te bułki w kształcie oponek?
- To nasza tajemnica, ale mogę zapewnić, że ciasto przygotowywane jest z jedynie kilku prostych składników. Ważna jest również posypka, której u nas jest kilka rodzajów - od maku, przez sezam, po czosnek i czarnuszkę - wyjaśnia Ola Szachnik z „Bajgli...”.
Każdy wypieczony bajgiel tostowany (krojony) jest tuż przed przygotowaniem kanapki, aby ta nie straciła swojej chrupkości. Nic też nie stoi na przeszkodzie, aby samodzielnie stworzyć pyszne śniadanie z bajglem w roli głównej. Skoro dziś święto bułek z dziurką, świętujmy. Smacznego!
Kamila BONDAROWICZ
