Epidemia – czas działania i powrotu do źródeł

 

Rozmowa z marszałkiem Olgierdem Geblewiczem

– Takiej sytuacji jeszcze nie było. Na takich ludziach jak pan marszałek spoczywa większa odpowiedzialność niż do tej pory. To ciężkie brzemię?

– To jest przede wszystkim kwestia ogromnej odpowiedzialności, którą musieliśmy sobie z dnia na dzień uświadomić. Sytuacja jest bardzo dynamiczna i wymaga szybkich i zdecydowanych decyzji. W normalnych warunkach proces podejmowania decyzji jest spokojniejszy. Mamy teraz świadomość ścigania się z czasem, to jest ogromna presja. Czekamy na zwiększoną falę zachorowań i robimy wszystko, co w naszej mocy i kompetencjach, by się na to przygotować.

– Główny front tej walki to szpitale. Sytuacja jest szczególna i wymaga też zapewne wychodzenia poza ramy formalne…

– Oczywiście! Podejmujemy decyzje pod kątem zmieniających się potrzeb i musimy to robić bardzo szybko. Głównym miejscem dowodzenia w walce z koronawirusem są jednostki marszałkowskie: Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony w Szczecinie przekształcony w jednoimienny szpital zakaźny i Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika w Koszalinie. Ich potrzeby są bardzo duże. Przekazaliśmy pierwsze dotacje z budżetu województwa dla lecznicy przy ul. Arkońskiej, pośredniczyliśmy także w przekazaniu środków od wojewody dla ośmiu szpitali, nie tylko marszałkowskich. Teraz zdecydowaliśmy się w ramach przesunięć w Regionalnym Programie Operacyjnym na zabezpieczenie kolejnych 50 milionów złotych m.in. na zakup aparatów do diagnostyki, testów na koronawirusa i sprzętu medycznego. Nad takimi decyzjami pracuje cały sztab ludzi, bo są to skomplikowane procedury, obwarowane formalnymi wymogami. Działamy prędko, bo przecież tego wymaga sytuacja. Na potrzeby szpitali trzeba jak najszybciej reagować. To na nich spoczywa główny ciężar walki z epidemią.

– Relacje między władzą a społeczeństwem też są inne. Co w nich jest teraz najważniejsze i jakie sprawy stają się z tej perspektywy marginalne?

– Każdy samorząd ma własne przypisane sobie zadania i musi je realizować. Ważne, by być bliżej mieszkańców, a jest dużo obszarów, w których może się to dziać. Ale najważniejsze, by szybko i skutecznie reagować na to, co mamy wokół. Oczywiście, że są sprawy, które możemy nazwać obecnie mniej istotnymi, ale to nie znaczy, że urzędnicy nie pracują. Nie ma mowy o tym, by odłożyć obowiązki na później, gdy zagrożenie epidemiczne minie, a potem nadrabiać zaległości. Praca urzędu musi być kontynuowana. Praca odbywa się w dużym stopniu zdalnie, zawiesiliśmy ze względów bezpieczeństwa kontrole, delegacje, spotkania bezpośrednie, ale mogę powiedzieć, że większość zadań realizujemy tak, aby – gdy już wrócimy do normalnego trybu – nie było większych zaległości. Dodam, że zaczynam doceniać telekonferencje (śmiech).

– To jest czas, w którym ludzie potrzebują wyraźnych sygnałów, konkretów i decyzji, a także wzorów i prawdziwych autorytetów, takich jak np. Matka Teresa czy – spoglądając na nasze podwórko – brat Albert Chmielowski.

– To prawda. To nie jest na pewno czas celebrytów, tylko ludzi, którzy potrafią działać, pomagać, dawać nadzieję i perspektywę. Oni są w większości bezimienni, bo nie robią tego dla korzyści i splendoru, tylko dla ludzi – także zupełnie im do tej pory nieznanych. Myślę, że ten czas, groźny i niebezpieczny, jest jednocześnie czasem powrotu do źródeł, do prawdziwych wartości, do przywracania właściwego znaczenia słów, takich jak szacunek, solidarność, wrażliwość, współodczuwanie, uczciwość, dobroć. Przed epidemią w naszym życiu królował nie tylko obłędny pośpiech, ale też konkurencja, walka, agresja, złe emocje, brutalny język. Teraz następuje przewartościowanie i szacunek dla prawdziwych wartości, i oby miały one trwały charakter.

– Zmienił się też chyba nasz ogólny i krytyczny stosunek do służby zdrowia. Zgadza się pan z tą opinią?

– Nie sposób tego nie zauważyć. Bardzo cenne akty ludzkiej solidarności dotyczą także lekarzy, pielęgniarek, ratowników, sanitariuszy i wszystkich innych pracowników ochrony zdrowia. Podziękowania, słowa wsparcia i miłe ludzkie gesty na pewno ich budują i dopingują w tej ciężkiej pracy. Ale ta tendencja widoczna jest także w całym społeczeństwie, bo dzisiaj nie myślimy już tylko o sferze osobistej, ale potrafimy też myśleć o innych. Na naszych oczach dzieje się akt solidarnej odpowiedzialności społecznej… Korzystając z okazji tej rozmowy, życzę każdemu przede wszystkim zdrowia i przejścia przez ten trudny czas. I życzę także wszystkim, by ten czas nie był stracony, ale zostawił w nas wiarę we własne siły i w ludzką życzliwość.

– Dziękuję bardzo za rozmowę.

Marek Osajda

Fot. Ryszard Pakieser