Jeśli mówimy o zniechęcaniu dziecka i negatywnych ocenach możliwości ucznia, to właśnie Piotr tego doświadczył. Od szkoły podstawowej po tytuł doktora nauk społecznych spotykał na drodze swojej edukacji osoby, które mówiły mu, że się nie nadaje i nic nie umie. Nie dawano mu prawa do krytycznego myślenia, wysiłku intelektualnego ani rozwijania zdolności muzycznych, mówiono, że nic z niego nie będzie. Na szczęście lub na złość (?) nauczycielom i dyrygentom życie napisało inny scenariusz!

Pedagodzy budują psychikę chłopca

Mówi, że dzieciństwo miał bardzo szczęśliwe i beztroskie. Pochodzi z Budna k. Goleniowa, ze skromnej rodziny pracowników PGR. Tato był traktorzystą, mama pracowała przy produkcji zwierzęcej. Po kilku latach przeprowadzili się do większej wsi, gdzie był duży PGR, do Mostów. W domu byli jeszcze brat i siostra (później chórzystka szkolnych i studenckich zespołów), była muzyka - rodzice śpiewali, ale nie publicznie tylko w domu, dla siebie. W szkole podstawowej było raczej smutno: drobnej postury, nieśmiały, słaby, nie umiał, nie chciał się bić, a na