Ich tułaczka trwa już od roku. Nie mają stałego miejsca zamieszkania, zdarza im się nocować w samochodzie. Instytucje publiczne są bezradne. W dodatku sąd rodzinny ograniczył im prawa rodzicielskie. Przypadek pani Agnieszki Wachnik i jej rodziny wydaje się beznadziejny, a trudną sytuację pogarsza jeszcze brak wystarczających środków finansowych.

Dzieci

Leon i Antoś bawią się na placu zabaw z ojcem i innymi dziećmi. Z pozoru wydają się szczęśliwi i beztroscy. Nikt nie wie, że tego wieczoru być może będą musieli spać na tylnym siedzeniu auta. Znowu - bo to przecież nie pierwszy raz. Przyzwyczajeni do strachu i wiecznej ucieczki: przed państwem, kuratorem, policją. Antoś, starszy z braci, zdaje się lepiej aklimatyzować. Młodszy, siedmioletni Leon - choć nie mniej energiczny i odważny - wciąż zmaga się z problemami. Nie mówi, ma problemy ze spaniem, moczy się w nocy.

- Nie potrafię mu wyjaśnić, co się dzieje, ponieważ on tego nie rozumie - mówi o swoim najmłodszym synu pani Agnieszka Wachnik.

To głównie strach o dzieci i widmo odebrania pełni władzy rodzicielskej