Poczęty w cieniu. Tytuł debiutanckiego arkusza wierszy (1965) mówił o jego autorze wiele, a to, co mówił, pozostało właściwie aktualne do końca.

Stanisław Wit Wiliński urodził się 1 września 1939 roku, dokładnie w dniu wybuchu II wojny światowej. I cień tej wojny zdaje się kłaść na całej jego twórczości. Poety i prozaika, równie sugestywnego w obu gatunkach. Nie był jednak Wiliński związany z wojną jako tematem. W jego książkach jest ona przede wszystkim cieniem właśnie — odległym znakiem i żywym symbolem. Zła i brutalnej siły, która miażdży człowieka. Od zarania dziejów wpisana w ludzką naturę. Dlatego życie to nieustanna, dramatyczna próba przeciwstawiania się jej. A i walki z nią, już nie o życie samo, ale o jego godność.

Znamienny jest tu wiersz Pusta noc - czuwanie z tomu na cierniu słowik, w którym odwrócony zostaje mityczny początek: to Abel zabija Kaina. Co biegu dziejów jednak nie zmieni, a naznaczony cieniem zbrodni i wyrosły z krwi los człowieka staje się przez to doświadczeniem tyleż powszechnym, co każdego z nas, synów Abla, osobno.

Stanisław Wit