Szczecińskiej opinii publicznej znane są plany wyburzenia modernistycznych pawilonów przy placu Adamowicza i budowy nowych obiektów w ich miejscu. Kwestią otwartą pozostaje kształt architektoniczny nowych realizacji. Część pasjonatów architektury historycznej ze Szczecina postuluje odbudowę przedwojennych kamienic, które stały w tej okolicy.

Zabudowywanie obecnego śródmieścia rozpoczęło się w latach 70. dziewiętnastego stulecia. Było to możliwe dzięki decyzji o pozbawieniu miasta statusu twierdzy, co wiązało się z rozbiórką rozległych fortyfikacji. Do tej pory Szczecin borykał się z dużymi problemami mieszkaniowymi. Miasto zduszone było na niewielkim obszarze, głównie w okolicach Odry. Nowa sytuacja pozwoliła na rozwój przestrzenny miasta. Doszło do prawdziwej eksplozji budowlanej - szczególnie w latach dziewięćdziesiątych dziewiętnastego wieku. Od podstaw zabudowywano pola i łąki - puste przedpola twierdzy. Nie była to jednak zabudowa chaotyczna i przypadkowa. Ulice i place budowano zgodnie ze ściśle określonym planem urbanistycznym.

Pod koniec dziewiętnastego wieku powstała także