Była dachówka w kolorze ceglanej elewacji. Teraz została przełożona na grafitową, aby Brama Główna jak najbardziej przypominała historyczny pierwowzór z początków Cmentarza Centralnego. Choć nadal jest pozbawiona kopuły z krzyżem, która niegdyś górowała nad głównym wjazdem, a w rekonstrukcji nie uwzględniono też zegara oraz rzeźbionych sterczyn oryginalnie wieńczących szczyty bramy.

Centralna część Bramy Głównej stanęła w 1902 r. Budowę jej bocznych skrzydeł zakończono dwa lata później.

Ślad historii

Jednak oryginalne dzieło Wilhelma Meyera Schwartaua, ówczesnego miejskiego radcy budowlanego (współpracował z architektami: Boldtem oraz Deichtelem), nie przetrwało wojennej zawieruchy. Na skutek bombardowania (1941 r.) spłoną jego dach oraz skrzydło, w którym współcześnie się mieści Wydział Usług Cmentarnych oraz magazyn.

Odbudowę zabytku długo odkładano, przywracając jego obecny kształt, bliski oryginałowi, dopiero w 1963 r. Trzy dekady później Brama Główna największej szczecińskiej nekropolii znów wymagała kompleksowego remontu. Z uwagi na ograniczone środki urzędnicy miasta