Paprykarz? Nie znosiłam go

 

Każde miasto ma swój znak rozpoznawczy. Warszawa to oczywiście stolica Polski, Starówka, Narodowy i miasto „ozdobione”… pałacem – darem Stalina. Kraków kojarzymy z legendą o Smoku wawelskim, Poznań z koziołkami na wieży Ratusza, a Szczecin? No właśnie. Z czym kojarzony jest Szczecin? Z czego słynie nasze miasto wśród mieszkańców z innych województw? Czego się spodziewali, a co zastali przybysze, którzy zdecydowali się na przykład podjąć studia w grodzie nad Odrą?

– Ostatnio znajomy z Łodzi zadał mi pytanie: „Z czego słynie Szczecin?”. Zacząłem mu opowiadać o majestatycznych Wałach Chrobrego, Teatrze Letnim w parku Kasprowicza i sąsiadujących z parkiem pięknych Jasnych Błoniach – mówi pan Krzysztof, szczecinianin. – Dodałem coś o miejscu stoczni w historii, paprykarzu szczecińskim oraz o największym cmentarzu w Europie.

– Dla mnie nasze miasto to przede wszystkim parki, które pięknie wyglądają jesienią oraz… tradycyjny pasztecik – dodaje pani Elwira, żona pana Krzysztofa.

Szczecinianie bez wątpienia wymienią piękne zabytki, okolice, lokalną kuchnię czy kultowe coroczne wydarzenia, np. Kontrapunkt. Ale jak widzą miasto goście?

– Tak naprawdę, zanim zacząłem studiować, byłem święcie przekonany, że Szczecin leży nad morzem – pan Michał, który przybył z województwa mazowieckiego, powtarza popularny stereotyp. – Dopiero później mnie uświadomiono, że do morza jest jeszcze kawał drogi – dodaje ze śmiechem. 

– Gdy ktoś mówi „Szczecin”, to od razu mam w głowie paprykarz. Odkąd pamiętam, w domu zawsze leżał w lodówce paprykarz, nie znosiłam go – mówi pani Iwona z województwa lubuskiego. ©℗

Cały artykuł w „Kurierze Szczecińskim”, e-wydaniu i wydaniu cyfrowym z 21 września 2018 r.

Krystian Kowalczuk

Fot. Ryszard Pakieser