Obrzędowość i zwyczaje w tradycji ludowej związane ze świętami Bożego Narodzenia, przeniesione przez osadników na Pomorze Zachodnie, mają swe źródła w wielu regionach Polski. Początkowo wśród różnych grup świętowanie różniło się w szczegółach, wynikających z przywiązania do własnych tradycji. Jedna z odmienności dotyczyła i dotyczy mniejszości ukraińskiej, która święta zaczyna 7 stycznia według kalendarza gregoriańskiego. W tym artykule skoncentrujemy się na zwyczajach osadników wyznania rzymskokatolickiego.
W wielu domach naszego regionu wciąż o Bożym Narodzeniu mówi się „Gody” i „Godne Święta”. Zygmunt Gloger, znany etnograf, wyjaśnia w „Księdze rzeczy polskich”, że słowo „god” to po słowiańsku rok. Według średniowiecznego kalendarza początek nowego roku przypadał na dzień 26 grudnia. 25 grudnia, pierwszy dzień świąt, był więc ostatnim dniem odchodzącego roku. Na przełomie tych dni spotykały się więc dwa gody – stary i nowy rok – co Barbara Ogrodowska w książce „Święta polskie” nazwała zaślubinami godów. Na Pomorzu Zachodnim do dziś jest wiele zwyczajów, nawiązujących do połączenia nowego i starego, jak choćby przekonanie, że przed Bożym Narodzeniem należy pozałatwiać wszystkie sprawy, zakończyć waśnie, pooddawać długi.
Cały artykuł w „Kurierze Szczecińskim”, e-wydaniu i wydaniu cyfrowym z 8 grudnia 2017 r.
Bogdan MATŁAWSKI
