W sobotę o g. 19 w Operze na Zamku w Szczecinie zobaczymy premierę jednej z najbardziej złożonych oper W.A. Mozarta – „Czarodziejskiego fletu” – w reżyserii Natalii Babińskiej.
Książę Tamino gubi się w krainie Królowej Nocy, atakowany przez olbrzymiego węża. Ratują go z opresji trzy Damy, które pokazują mu portret księżniczki Paminy, córki Królowej Nocy. Dziewczyna została porwana przez władcę świątyni mądrości, Sarastra. Tamino zostaje wysłany na ratunek księżniczki. Kiedy dociera do pałacu Sarastra, dowiaduje się, że rzecz wygląda inaczej, niż mu przedstawiły Damy i Królowa Nocy. Sarastro okazuje się mędrcem, w swojej świątyni kultywuje poszukiwanie prawdy i cnoty, a Pamina ma zostać żoną Tamina, jeśli tylko dowiedzie on, że swą odważną i roztropną postawą zasługuje na miłość księżniczki. Próby w świątyni Sarastra (przypominającej świątynie masońskie epoki klasycyzmu) mają wychować księcia Tamina na mądrego i sprawiedliwego władcę. Książę udowadnia swą cnotę i Pamina zostaje jego żoną. Wszystko dobrze się kończy.
Natalia Babińska mówi: „Mamy w tej operze z jednej strony dziecięcą naiwność, baśniowość, z drugiej – wątki bardzo serio, „nasączone” przez Mozarta poważną nutą. I albo reżyser posłuży się kluczem humorystycznym i wtedy nie buduje należycie poważnych scen, albo z kolei zrobi coś bardzo serio, co nie wytłumaczy scen baśniowych. Te dwa wątki przeplatają się i trzeba sprytnie „ogarnąć” całość, a to wielu osobom się nie udaje. To, co potrafi „pogrzebać” reżysera, to brak pokory. Jeżeli ktoś uważa, że znajdzie nowy, współczesny klucz do tej opery, to może bardzo się rozczarować. Kluczem jest surrealizm. On pozwala na łączenie rzeczy pozornie od siebie oderwanych. Możemy w nim zestawić coś naiwnego z bezkresem, przestrzenią, odwiecznymi i jednocześnie prostymi pytaniami. Druga sprawa to szczerość. Stawiam właśnie na nią”.
(as)
