WRAZ z innymi przedstawicielami szkolnych gazetek wybraliśmy się do Ośrodka Szkoleniowo-Badawczego w Zakresie Energii Odnawialnej ZUT w Ostoi.
Weszliśmy do pięknie odnowionego dworku. Został on zbudowany w XIX wieku i był częścią folwarku. Później zmieniał wielokrotnie właścicieli, a obecnie należy do Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego.
Pani Barbara Dobrowolska, która zaprosiła nas do sali edukacyjnej dla dzieci, przeprowadziła dla nas warsztaty ekologiczne. Po zajęciu miejsc każdy z nas przykleił sobie karteczkę z imieniem. Na początku pani Barbara wyjaśniła nam, jaka jest różnica między energią odnawialną a nieodnawialną.
Następnie zajęliśmy się właściwym tematem zajęć – wiatrem . Wspólnie ustaliliśmy, że wiatr to po prostu poziomy ruch powietrza atmosferycznego. W ułożeniu tej definicji pomogło nam doświadczenie z suszarką do włosów oraz bańkami mydlanymi. Aby wiatr się pojawił, konieczna jest różnica ciśnień. Wiatr wieje od ciśnienia wyższego do niższego, co pokazało nam doświadczenie z nadmuchanym przez Natalię balonem. Ciepłe powietrze jest lżejsze i unosi się do góry. Kiedy zapalimy świeczkę i okryjemy ją papierową tubą, ciepłe powietrze unosi się do góry i może wprowadzić w ruch wiatraczek. Dowiedzieliśmy się, że temperatura powietrza ma wpływ na kierunek wiatru. W dzień wiatr wieje od morza w kierunku lądu, a w nocy odwrotnie. Prędkość wiatru mierzy się wiatromierzem, inaczej zwanym anemometrem. Mogliśmy to sami sprawdzić, dmuchając w mały anemometr. Nasze płuca „wyprodukowały” wiatr wiejący z prędkością 2 metry na sekundę. Aby wyprodukować energię w elektrowniach wiatrowych wymagana jest większa prędkość wiatru minimum 5,5 metrów na sekundę. W prognozach pogody często podaje się siłę wiatru , określaną w skali Beauforta.
Wiatr jest wykorzystywany m.in. do suszenia prania, żeglowania, ale też do pozyskiwania energii. Już dawno pojawiły się wiatraki po to, by wykonywały pracę za człowieka. Skrzydła wiatraka poruszały mechanizm, który mełł zboże.
Współczesne wiatraki, zwane turbinami wiatrowymi wykorzystują do pracy energię wiatru, który poruszając łopatkami skrzydeł, wprawia w ruch turbinę produkującą prąd elektryczny. Pod Goleniowem znajduje się firma, która produkuje łopaty do wiatraków. Są one olbrzymie. Oprócz skrzydeł taka turbina zawiera gondolę. Wszystko podtrzymuje wysoki maszt - wieża. Całość ma około 138 metrów wysokości. Można dostać się do gondoli po bardzo stromej drabince w środku masztu, ale tylko w razie awarii. Praca tych wiatraków jest sterowana komputerowo. Obejrzeliśmy na ten temat ciekawy film. Na zakończenie każdy z nas wykonał samodzielni wiatraczek z dostarczonych przez panią Barbarę materiałów.
Michella SKONIECZNA, Natalia STEFAŃSKA
Głos Jedenastki
Szkoła Podstawowa nr 11 w Szczecinie
Nasze płuca „produkowały” wiatr wiejący z prędkością 2 metry na sekundę.
Fot.: b.t.
