Rozmowa z dr. Michałem Siedziako, adiunktem w Instytucie Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie US, pracownikiem Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Szczecinie, współredatorem, wraz z Tomaszem Kozłowskim, książki „Kryzys w partii - partia w kryzysie. Ostatnia dekada PZPR (wyd. IPN, Warszawa 2023)"

- Kiedy członkowie PZPR zdali sobie sprawę, że są skończeni?

- Całe lata osiemdziesiąte, a precyzyjnie rzecz biorąc okres po wielkiej fali strajków Sierpnia ’80, był dla PZPR bardzo trudny. Był to właściwie dla partii czas permanentnego kryzysu, choć próbowano na różne sposoby się z niego wydostać. Natomiast zarówno wspomniane strajki sierpniowe, kolejne miesiące rozwoju „Solidarności" i sposób, w jaki władze PRL do niego podeszły, unaocznił wszystkim, że polityka PZPR zbankrutowała. Partia, mieniąca się robotniczą, w odpowiedzi na oddolny rozwój robotniczego, masowego ruchu, wyprowadziła na ulice polskich miast czołgi i wprowadziła stan wojenny. Ta wielka operacja represyjna, skierowana przeciwko polskiemu społeczeństwu, choć jeśli chodzi o cele doraźne powiodła się - „Solidarność"