Bez ludzi każdy teatr jest martwy. Także największa scena plenerowa Szczecina. O przywrócenie jej dostępności - choćby weekendowej - spacerującym po parku Kasprowicza od lat zabiegają szczecińscy społecznicy, miejscy aktywiści i radni: „Dziś Teatr Letni jest miejscem widmo… odgrodzonym od nas - mieszkańców wysokim, szarym ogrodzeniem".

„W 1976 roku został zbudowany amfiteatr. (…) Stał się miejscem kultowym, a jego ogólnodostępność stała się dla nas szczecinian oczywistością. Kiedy zakończyła się przebudowa Teatru Letniego, wielu z nas przeżyło szok. Okazało się, że bramy zostały zamknięte, a przestrzeń stała się niedostępna" - w petycji do prezydenta Szczecina pisali szczecińscy Zieloni.

Postulat ponownego otwarcia bram Teatru Letniego - sprzed dwóch lat - nie został uwzględniony. Magistrat ugiął się tylko w sprawie dostępu do brzegu Rusałki. Fragment ogrodzenia przeniesiono, umożliwiając korzystanie z dotychczas wyłączonej z użytkowania trasy spacerowej (listopad 2023 r.). Ale dla szczecinian i turystów to wciąż za mało.

Wielu pamięta godziny spędzane na ławkach Teatru Letniego.