Według antycznych Greków na początku świata był Chaos, z którego wyłoniła się Gaja - Matka Ziemia i Uranos - Niebo Gwiaździste. Z nich żywot wzięli Tytani, reprezentujący siedem sił planetarnych (siedem planet). Tytani Kronos i Rea spłodzili Posejdona ojca Oriona. Niezwyciężony olbrzym Orion, słynny wnuk Nieba oraz Ziemi, ginie od jadu Skorpiona, od tej pory jego wizerunek jawi się nam pod postacią lśniącego gwiazdozbioru.

Gwiezdni antagoniści Orion i Skorpion po wsze czasy zostali umieszczeni przez bogów we wzajemnej opozycji. W chwili, gdy na niebie wschodzi Skorpion, wówczas Orion umyka za horyzont, wkraczając do krainy umarłych. Gdy zaś listopadowe Słońce przebywające w Skorpionie niknie za horyzontem zachodnim, panem nocy aż do światu staje się Orion. W micie tym Słońce odgrywa istotną astralną rolę. Podobnie w starożytnym Egipcie przyjęto, iż na początku świata istniał pierwotny Chaos Nunu, w którym zaistniał Atum - Słońce. Atum zrodził bogów Szu - powietrze i Tefnut - wilgoć. Z kolei te dwa pierwiastki męski i żeński powołały do istnienia Nut - Niebo i