Wtorek, 05 listopada 2024 r. 
REKLAMA

Kultura po wyroku

Data publikacji: 2020-12-01 12:17
Ostatnia aktualizacja: 2020-12-02 15:53

Trudno nadążyć za przepisami, które organizują nam życie w czasie pandemii. Jedne wydają się trafione, inne dyskusyjne, jeszcze inne zupełnie pozbawione sensu, a karuzela zmian w tej mierze kręci się i kręci, bo pandemia nie tylko nie ustępuje, ale i wraca wysokimi falami. W takiej sytuacji trudno jest też, oczywiście, przeciwdziałać jej nie popełniając błędów, ale niektóre błędy są jaskrawe, a będą też bardzo kosztowne.

Wśród tych sfer życia, które ucierpią od nich najmocniej, jest szeroko rozumiana kultura i sztuka. Należałoby zresztą rzec, że chodzi nie tylko o sferę życia, ale i branżę, która – raz z większą, raz z mniejszą pomocą państwa i samorządów, a czasem i bez tej pomocy – po prostu musi na siebie zarabiać. Na siebie, a zatem i dziesiątki tysięcy ludzi, którzy są z nią związani.

Zamknięcie wszystkich instytucji kultury i miejsc spotkań ze sztuką – mające obowiązywać do końca grudnia – wydaje się w tej sytuacji wyrokiem. Dla nich i tych ludzi właśnie. Bo jeśli nawet nie doprowadzi do natychmiastowego tych instytucji upadku, to dla wielu stanie się postojem nad przepaścią.

Tymczasem jest coś wysoce nieracjonalnego w decyzji o zamknięciu drzwi teatrów, kin, muzeów, gdy równocześnie otwiera się handlowe galerie. Że będą w nich obowiązywały ostre przepisy? No dobrze. Ale czy takie same nie mogłyby obowiązywać w przybytkach kultury i sztuki? Na przykład w teatrze – gdzie w okresie przejściowym wprowadzano już przecież takie rygory, których żaden sklep wprowadzić nie jest w stanie (imienna rejestracja obecności, mocno ograniczona liczba miejsc, kontrolowana przestrzeń, badanie temperatury itp.), nie mówiąc już o muzeach czy galeriach sztuki, w których frekwencję, doprawdy, trudno porównać do tej z galerii handlowych.

Apele o otwarcie basenów, siłowni czy stoków narciarskich (w tym wypadku skuteczne) wspierane były argumentem o profilaktycznej, prozdrowotnej roli wysiłku fizycznego. Podobny argument można by jednak zastosować w przypadku kultury i sztuki.

Przecież rujnujące nas stres i depresja wywołana stanami napięcia i lęku, byłyby z pewnością mniejsze, gdyby istniała szansa wyrwania się z ich kręgu do teatru, kina czy na wystawę.

Artur D. Liskowacki

Komentarze

@Quistorp
2020-12-02 15:42:26
Mylisz się. Współczesna kultura polska już od dawna nie wymaga wysiłku umysłowego.
Quistorp
2020-12-01 14:31:26
nawiązując do...[Apele o otwarcie basenów, siłowni czy stoków narciarskich (w tym wypadku skuteczne) wspierane były argumentem o profilaktycznej, prozdrowotnej roli wysiłku fizycznego. Podobny argument można by jednak zastosować w przypadku kultury i sztuki. Przecież rujnujące nas stres i depresja wywołana stanami napięcia i lęku, byłyby z pewnością mniejsze, gdyby istniała szansa wyrwania się z ich kręgu do teatru, kina czy na wystawę.]... . . . . także należy wspierać argumentem profilaktycznej, prozdrowotnej roli wysiłku umysłowego. Uchwało-dawców też.

Dodaj komentarz

HEJT STOP
0 / 500