Solidarność naszą bronią. Kolejny protest po orzeczeniu TK [GALERIA]

 

"Wolność. Równość. I kultura. Prawa kobiet. Wolny wybór" - skandowali uczestnicy protestu na pl. Adamowicza. W poniedziałkowy (2 listopada) wieczór szczecinianie spotkali się ph. Solidarność naszą bronią. W dwunastym dniu społecznego sprzeciwu wobec orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, zakazującego aborcji nawet ze wskazań medycznych: z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.

W nawiązaniu do wcześniejszego "Spaceru środowisk artystyczno-kreatywnych", Monika "Pacyfka" Tichy przypominała:

- Nie czołgi lecz ci, co pisali pieśni: to oni obalali rządy! Solidarność naszą bronią. Razem bronimy wspólnych wartości.

"Tyrańska władza zawsze się boi kultury"

Natomiast prof. Inga Iwasiów, pisarka i literaturoznawczyni, zwracała uwagę:

- Tyrańska władza zawsze się boi kultury. Bo ona może nauczyć ludzi, jak być odważnymi. Może poprowadzić ich przeciwko tyranii. Musimy uważać, aby nam nie zostały tylko napisane pod dyktando wierszyki. Dlatego musimy być wolni w kulturze.

Uczestnicy poniedziałkowego protestu na pl. Adamowicza jasno sprecyzowali żądania:

- Żądamy równouprawnienia kobiet, bezpiecznej i legalnej aborcji. Żądamy świeckiego państwa, które jest neutralne światopoglądowo. Żądamy rzetelnej, opartej na nauce i medycynie edukacji o zdrowiu reprodukcyjnym człowieka w szkołach publicznych. Żądamy przekazywania środków publicznych na poprawę stanu opieki zdrowotnej i ochronę osób zagrożonych wykluczeniem, a nie na związki wyznaniowe czy TVP. Żądamy zdecydowanych działań mających na celu zapobieganie i zwalczanie przemocy jako języka rozwiązywania sporów światopoglądowych. Polska dla wszystkich, nie tylko dla silnych!

Natomiast prof. Inga Iwasiów przemawiała:

- Pouczanie, przywoływanie kobiet do porządku. Jest takie samo, a ostatnio nawet przybiera ostrzejsze formy. Chyba dlatego, że głośniej mówimy. Nie pozostajemy smutne i podporządkowane, wystraszone, w domach. Lecz jednoczymy się, wypowiadamy postulaty. Skądinąd oczywiste: wolność i wybór, równość i prawa. Grupa uprzywilejowanych "dziadersów" próbuje nas dyscyplinować i odsyłać do kąta. Nic z tego! Bo mamy więcej niż dość! Jesteśmy bardziej świadome i solidarne. Mamy kwalifikacje i wiedzę, aby pomagać innym. Mamy głos. Mamy siłę. Nasz protest trwa już długo. Jest piękny. Czujemy, że dzieje się HERstoria. Że zmieniamy rzeczywistość. Że uczestniczymy w czymś przełomowym. Tak jest! Zapamiętujmy każdą chwilę tych dni. Jednak poza pięknem i wyczuwalnym tu nastrojem wyjątkowości. Poza uwodzącą siłą buntu. Jest jego trudniejsza, powszednia strona: zmęczenie i pytanie o przyszłość. Nie znam jej. Ale jestem pewna końca PiSu i dogaśnięcia patriarchatu.

Dodawała:

- Piękno naszych demonstracji możecie zabierać do domu. I zamieniać je w praktykę współdziałania: solidarności z kobietami, koleżankami, siostrami, sąsiadkami. Z każdą osobą, która potrzebuje wsparcia i wiedzy, pomocy medycznej lub wówczas, gdy są naruszane jej prawa. Ja sama nie tylko teoretyzuję na temat tożsamości, równości, historii kultury lecz praktykuję siostrzeństwo. Róbcie to: niech żadna z nas nie idzie sama.

Żyjemy, kochamy i jesteśmy

Pisarka zwracała również uwagę:

- Dziś chyba czujemy wszystkie, co znaczy zdanie: "polityka interesuje się nami, nawet gdy my nie interesujemy się nią". Orzeczenie Trybunału Julii Przyłębskiej jest jak ćwiczenie z wychowania obywatelskiego o dużym zasięgu. Uzmysławia, iż nasze brzuchy czynią z nas osoby pod specjalnym nadzorem, mniej wolne od mężczyzn. Hańba! Żyjemy, kochamy i jesteśmy cały czas pod nadzorem upaństwowionej ideologii rodzenia: przez zakaz aborcji, kiepską edukację seksualną, propagowanie modelu rodziny z podporządkowaną kobiecością, wykluczanie nienormatywnych zachowań. Każda i każdy, kto stawia dziś pytania o zasady funkcjonowania państwa, kształtuje politykę. Macie wybór! Mamy wybór! Możemy głosować, należeć do dowolnego kościoła lub deklarować się jako niewierzące. Możemy działać lokalnie, stowarzyszać się, tworzyć sieci informacji. Im bardziej jesteśmy świadome, tym mniej daje się nami manipulować. Nasz bunt jest działaniem, którego skutki będziemy odczuwać przez lata. Wzmocnimy to działanie: praktykując obywatelskość i wspierając się. Bądźmy razem!

Protest na pl. Adamowicza trwał niemal trzy godziny. W porywach uczestniczyło w nim około tysiąca osób. "Serdecznościom" wobec rządzących nie było końca. Jednak tym razem - z uwagi na wcześniejszy protest środowisk kultury - wulgaryzm, jaki stał się symbolem sprzeciwu fali protestu, w jakich do tej pory uczestniczyły społeczności blisko 500 polskich miast, coraz częściej zastępowało po wielokroć powtarzane: "Lać Wypierda!" ©℗

A. Nalewajko

Fot. Dariusz Gorajski, Mirosław Winconek

Sonda