Jak się zmieniał Szczecin? Amfiteatr

Amfiteatr w roku 1974, fotografia z albumu Bolesława Gałeckiego  

Nie sposób pisać o tym miejscu bez wspomnienia jego historii sięgającej roku 1900. To właśnie wówczas założono Quistorp Park na cześć Johannesa Quistorpa, szczecińskiego filantropa i przedsiębiorcy, który przekazał miastu należące do niego zielone tereny. Wkrótce będzie to ulubione miejsce rekreacyjne szczecinian.

Wówczas po znajdującym się tam jeziorze Westend See (Rusałka) można było popływać łódkami, a zimą zamarzniętą taflę jeziora wykorzystywano jako lodowisko, był również tor saneczkowy. Ponadto w parku powstały restauracje, wybudowano most nad Westend See, ustawiono także fontanny. Głównej alei nadano nazwę Aleja Goethego.

Nowe miejsce przyciągało nie tylko mieszkańców miasta, ale także przyjezdnych. Zespół parkowy był sukcesywnie zasilany nowymi nasadzeniami ściąganymi z różnych stron świata.

Pierwsza drewniana estrada powstała w latach 30. XX wieku. Oprócz sceny zbudowano tu kilka rzędów ławek. Pozostali widzowie mogli zajmować miejsca na trawie, na łagodnym stoku dzisiejszej skarpy tworzącej Dolinę Niemierzyńską.

Jak podaje Wikipedia: „w powojennym Szczecinie Park im. Kasprowicza był przede wszystkim miejscem spacerów, ale także koncertów i festynów z okazji świąt państwowych. W latach 1960, 1961 i 1962 organizowano tu Festiwal Młodych Talentów. Dziesięć lat później Towarzystwo Przyjaciół Szczecina podjęło inicjatywę budowy amfiteatru na miarę Opery Leśnej w Sopocie. Powołano Społeczny Komitet Budowy Parku Kultury i Wypoczynku w Szczecinie (przewodniczący Bogusław Fikiel), z Teatrem Letnim w miejscu poniemieckiej estrady.

Projekt amfiteatru opracował znany szczeciński architekt – Zbigniew Abrahamowicz. Budził on wiele kontrowersji ze względu na materiałochłonność i skomplikowaną konstrukcję, trudne do zaakceptowania w czasach dużych trudności gospodarczych. Budowę zrealizowano w dużym stopniu dzięki wielkiemu zaangażowaniu Społecznego Komitetu, datkom ludności Szczecina oraz pomocy fachowców z zakładów pracy, OHP i wojska. Z powodu trudności realizacyjnych zrezygnowano wówczas z budowy zaprojektowanego zadaszenia. Obiekt udekorowano licznymi kaskadami wodnymi (po kilkunastu latach zostały zastąpione kwietnikami), „Ognistymi Ptakami” Władysława Hasiora, rzeźbami Ryszarda Chachulskiego i Stanisława Biżka oraz mozaiką Piotra Wieczorka”.

Na scenie nowego Teatru Letniego jako pierwszy wystąpił w roku 1976 zespół „Mazowsze”. Frekwencja była olbrzymia i wszystkie miejsca były zajęte.

W czerwcu 2020 roku rozpoczęto kompleksową przebudowę Teatru Letniego. Jego oficjalnie otwarcie nastąpiło 29 lipca 2022 roku. Tego samego dnia uroczyście odsłonięto pomnik Heleny Majdaniec – patronki obiektu. Autorką rzeźby jest Dorota Dziekiewicz-Pilich.

Teatr Letni im. Heleny Majdaniec w powszechnej świadomości mieszkańców miasta funkcjonuje jako „amfiteatr”.

Zapraszamy do podzielenia się zdjęciami z domowych archiwów. Czekamy na kolejne zdjęcia od naszych Czytelników. ©℗

Krzysztof ŻURAWSKI