W sobotę obchodzimy Dzień Zaduszny. To czas, który poświęcamy modlitwie za zmarłych, wspominaniu bliskich, odwiedzaniu cmentarzy. Katolicy wierzą, że szczególnie dziś nasze modlitwy mogą pomóc duszom znajdującym się w czyśćcu.
Dzień Zaduszny zainicjował św. Odilon, opat benedyktynów w Cluny we Francji. Był rok 998, gdy wprowadził zwyczaj modlenia się za zmarłych, dzień po Wszystkich Świętych. Ten zwyczaj podjęto w innych chrześcijańskich krajach Europy. W wieku XIII był już zakorzenioną tradycją.
Istnienie czyśćca jest dogmatem w Kościele katolickim od czasu soboru w Lyonie w 1274 roku. Ponadto na XXV sesji Soboru Trydenckiego (1545 - 1563) wydano dekret na temat czyśćca. Wedle nauki Kościoła duszom w czyśćcu możemy pomagać. Czyściec jest "przedsionkiem nieba". Zmarli, którzy go doświadczają, dostąpią pełni zbawienia, lecz nie od razu.
Papież Benedykt XVI w encyklice "Spe salvi" pisał: "Obraz Sądu Ostatecznego nie jest przede wszystkim obrazem przerażającym, ale obrazem nadziei; dla nas jest, być może, nawet decydującym obrazem nadziei. (…) Bóg jest sprawiedliwością i zapewnia sprawiedliwość. To jest nam pociechą i nadzieją. Jednak w Jego sprawiedliwości zawiera się również łaska. Dowiadujemy się o tym, kierując wzrok ku Chrystusowi ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu. Obydwie – sprawiedliwość i łaska – muszą być widziane w ich właściwym wewnętrznym związku”.
W Polsce w Dzień Zaduszny chodzimy na groby naszych bliskich, zapalamy im znicze, pozostawiamy kwiaty. To także dobry dzień, by przypomnieć sobie o własnej śmiertelności, o tym, że żyjemy czasem darowanym, i każdy z nas prędzej czy później będzie musiał ten dług spłacić. Niezależnie od tego, czy jest osobą wierzącą, czy nie. ©℗
Alan Sasinowski
