Werbeny patagońskie kołyszą się nad kobiercem z miodunek i śnieżnobiałych smagliczek, przeplatanych bordowymi żurawkami oraz rzadko spotykanymi łososiowymi żeniszkami, otoczonymi ramą z efektownych kostrzew sinych. Tłem dla nich są kule żywotników i cyprysów, kłosy piórkówek, kępy turzyc i ściana winobluszczu. To ledwie wstęp do ogrodu zmysłów, jaki rozpościera się na rozległym, blisko 2-hektarowym, terenie przy ul. Polickiej.
Przy parkingu kule bukszpanu strzegą granic części urządzonej w japońskim stylu. Tam kamienna rzeka płynie od alei wierzb hakuro nishiki, górujących nad dywanem pastelowych smagliczek i rozkwitających rozchodników, ku przyciętym niczym bonsai sosnom karłowym, cyprysom i tujom. Tuż obok otwiera się skrawek Prowansji z rzędami lawendy, kępami bergenii, kwitnącego tymianku i oregano, z cannami, z obsypanymi żółtymi kwiatami dziurawcami. Opodal kusi bardziej swojski, bo pod osłoną pięknych świerków i rozłożystych klonów, zagajnik z hortensjami w efektownych i różnobarwnych kwiatostanach. Opodal migdałki, a przy nich pergole i kwietniki.
To ledwie wstęp do jednego z najpiękniejszych szczecińskich ogrodów: otwartego dla miłośników roślin i szukających inspiracji, jaki powstał z myślą o rozwoju dzieci – wychowanków tutejszego Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 1.
– Dzieci – od 7. do 24. roku życia – z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym. Z dodatkowymi dysfunkcjami: niedowidzeniem, niedosłuchem, niepełnosprawnością ruchową i autyzmem. Mamy ich 77, to bardzo dużo – mówi Irena Główczyńska-Główniak, wieloletnia dyrektor ośrodka, która jeszcze w tym roku przechodzi na emeryturę. – Zapewniamy im rozwój na wszystkich etapach edukacyjnych, od szkoły podstawowej, przez gimnazjum, po ponadgimnazjalne przysposobienie do zawodu. Nasz ogród w ich edukacji ma swój udział.
To ogród sensualny, uczący przez zmysły. Wzroku – bo wychowankowie mają okazję patrzeć na różnorodne rośliny, dostrzegać ich rozwój i zmiany w kolejnych porach roku. Słuchu – bo zielone okazy wszak szumią i szeleszczą, jak trawy czy liście. Dotyku, bo sadzi się tu nie tylko piękne kwiaty, ale również rośliny oryginalne w pokroju, ciekawe w dotyku, jak szałwie, starce czy lawendy. Do tego nie brakuje tu również smaku – dosłownie. Rośnie nie tylko zielnik z roślinami przyprawowymi, ale jest też warzywnik i sad.
I jeszcze zapach – w tym ogrodzie zachwyca nie mniej niż barwy kwiatów czy faktury roślin ozdobnych z liści. Wystarczy dotrzeć do oszałamiającego ogrodu różanego albo przejść przez lawendowe rabaty…
– Zajęcia w ogrodzie rozładowują emocje, poprawiają motorykę rąk, usprawniają koordynację ruchową, wzrokową, koncentrację uwagi. Dają uczniom możliwość obserwowania efektów swojej pracy. Taka terapia ogrodem niesie im radość, jest wielkim przeżyciem – dopowiada dyr. Irena Główczyńska. – Urządziliśmy w nim również klasę plenerową: zadaszoną, służącą nie tylko uroczystościom szkolnym, ale również jako miejsce urodzinowych spotkań wychowanków.
Placówka cieszy się renomą jednej z najlepszych w województwie. Także jej ogród z roku na rok odnosi kolejne sukcesy, zdobywa laury w najbardziej prestiżowych z zielonych konkursów – przede wszystkim w „Całym Szczecinie w kwiatach”.
– W tym roku nie było nam łatwo dbać o ogród, bo pogoda nie dopisywała. Ulewy zatopiły nam wszystkie nasadzenia na rondzie, czyli na tyłach szkoły – przyznaje Iwona Muszyńska, która wraz z Barbarą Wysocką, Elżbietą Sawicką i Renatą Udałą z grona pedagogicznego, a także wychowankami z trzech oddziałów o rozszerzonym profilu ogrodniczym na co dzień, nawet w wakacje, opiekuje się tym niezwykłym sensualnym ogrodem.
Ogród rozległy, różnorodny, urządzony ze smakiem. Warto go lepiej poznać, aby w pełni docenić jego ogromną wartość, a nie tylko niepowtarzalne – choć ulotne – piękno.
Tekst i fot. Arleta Nalewajko
