Piłka nożna. Pogoń trzyma kompromitujący poziom

 

Lech Poznań - Pogoń Szczecin 4:0 (2:0) 1:0 Moder (22), 2:0 Gykjaer (31), 3:0 Ramirez (57), 4:0 Kamiński (61).

Sędziował Łukasz Szczech (Warszawa).

Żółte kartki: Listkowski (Pogoń).

Lech: van der Hart - Butko (77, Gumny), Satka, Crnomarkovic, Puchacz - Kamiński, Moder, Tiba, Ramírez (70, Marchwiński), Jóźwiak - Gytkjær (71, Zamaletdinow).

Pogoń: Stipica - Bartkowski, Zech, Malec, Nunes - Kowalczyk (62, Cibicki), Listkowski, Podstawski, Żurawski, Hostikka (46, Drygas) - Manias (46, Turski).

Pogoń doznała w Poznaniu kompromitującej porażki. Doznała klęski z odwiecznym rywalem, z którym chce się ścigać w promocji młodych piłkarzy, ale bezpośrednia konfrontacja pokazała, że oba kluby funkcjonują na dwóch zupełnie innych prędkościach. Pod każdym względem.

Szczecinianie nie prezentowali poziomu drużyny ekstraklasy, razili brakiem szybkości, dynamiki, jakości, waleczności. Zaprezentowali się jeszcze gorzej, jak w fatalnie rozegranym meczu z Zagłębiem Lubin. Wtedy potrafili chociaż stwarzać sytuacje, w Poznaniu tego zabrakło. Nie było agresji, woli walki, tak naprawdę była jedna wielka frustracja spowodowana niemocą, świadomością bycia zdecydowanie słabszym.

Prezes Jarosław Mroczek w bardzo krótkim czasie doprowadził drużynę do sportowej zapaści. Swoich najlepszych zawodników w ciągu zaledwie kilku miesięcy albo sprzedał, albo się z nimi skonfliktował. Swoimi decyzjami spowodował, że kibice ze Szczecina muszą się wstydzić. Taka fatalnie grającej drużyny na poziomie ekstraklasy nie oglądaliśmy od czasów Antoniego Ptaka, ale tylko w końcowym okresie jego rządów.

Prezes Mroczek nie potrafi zarządzać klubem sportowym, nie wykorzystuje potencjału jedynego poważnego klubu na Pomorzu Zachodnim, który jest hojnie wspierany z różnych źródeł samorządowych i rządowych. Klub nie spełnia swojej roli, nie sprawia kibicom radości, decyzje prezesa odpychają rzesze fanów, potencjalnych sponsorów.

Pogoń w żadnym momencie wtorkowego spotkania nie sprawiała wrażenia drużyny chcącej powalczyć o dobry wynik. Przez pierwszy kwadrans praktycznie nie atakowała rywala, a jak miała piłkę przy nodze, to nie kwapiła się z odważnym forsowaniem defensywy rywala. Grała zachowawczo, choć brak presji i kibiców na stadionie nie powinien zespołu deprymować. Należało wyjść na boisku i cieszyć się grą, nic takiego nie miało miejsca. Było jedno wielkie cierpienie.

Nawet w polskiej ekstraklasie trzeba zaprezentować jakość choćby w minimalnym zakresie. Nie mogą w drużynie występować w wyjściowym składzie ofensywni piłkarze, którzy ostatniego gola zdobyli w roku 2018.Takimi graczami są: Hostikka i Manias. Jest jakaś granica kpiny i sportowej żenady, którą szczeciński zespół przekroczył.

Lech wygrał 4:0 i tak naprawdę w ogóle się nie napracował. Gdyby chciał, to tych goli mógł zdobyć więcej. Podobnie jak Zagłębie przed dziesięcioma dniami, chciał portowców oszczędzić i nie forsował tempa, które i tak przez cały mecz było bardzo wolne.

Lech praktycznie w każdej akcji, którą przyspieszał, w której zakładał mocniejszy pressing na połowie rywala, to stwarzał bramkowe sytuacje. Pogoń pozwalała na bardzo wiele, piłkarze spóźniali się z interwencjami, nie nadążali, nie asekurowali, grali na stojąco i bez ambicji. Zakpili z kibiców i klubu, który reprezentują.

Postawa portowców może być pokłosiem konfliktu, jaki prezes Mroczek wywołał oskarżając swoich najlepszych ofensywnych graczy: Kozulja i Spiridonovica. Wypowiedział się o nich publicznie bardzo nieelegancko. Stwierdził, że ich pozyskanie było błędem pod względem charakterologicznym.

We wtorkowy wieczór nie było ani jednego piłkarza na boisku, o którym można powiedzieć, że pokazał charakter. Nawet Kamil Drygas stracił nadzieję i animusz. Nie był w stanie wyzwolić z siebie niczego pozytywnego, nie był w stanie pobudzić do minimum przyzwoitości swoich kolegów. Sezon wciąż trwa, podobne kompromitacje mogą się powtarzać. ©℗ Wojciech Parada 

Fot. pogonszczecin. pl