„Wielka Krocząca”, „Wielka Susząca Włosy” i „Kariatyda III” dołączyły do zbiorów Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Zakup dzieł możliwy był dzięki dofinansowaniu z programu „Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2025” realizowanego przez Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Rzeźby Richarda Hessa – „Wielka Krocząca”, „Wielka Susząca Włosy” i „Kariatyda III” – to artystyczny dialog z tematem kobiecości – ukazują jego wielowymiarowość oraz uniwersalizm. Artysta eksploruje różne aspekty kobiecej natury: siłę, delikatność, intymność, a także ciężar, zarówno fizyczny, jak i emocjonalny. Kobieta w jego rzeźbach jest nie tylko ciałem, ale przede wszystkim nośnikiem uczuć, symbolem wewnętrznej walki, poszukiwania harmonii z otoczeniem oraz relacji z codziennością. „Wielka Krocząca” celebruje ruch, postęp i dążenie, będące metaforą kobiecej niezależności i energii. „Wielka Susząca Włosy” koncentruje się na intymności i życiu codziennym. Z kolei „Kariatyda III” ukazuje kobiecość jako podporę – dosłowną, jak i metaforyczną – gdzie siła i obowiązek zderzają się z kruchością i ograniczeniami.
Jak informuje Daria Stemplewska z Działu Informacji i Promocji Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie, interesujące artystę cechy podkreśla monumentalizm użytych form oraz wyraziste i sugestywne gesty wykreowanych postaci:
– Podjęte zabiegi artystyczne zmierzają w kierunku redefinicji sposobu przedstawiania typów kobiecych, które oderwane od kontekstu epoki ukazują swój ponadczasowy wymiar – inspirując do refleksji nad wieloaspektowością kobiecości – jej relacyjnością, samopoznaniem i wyzwaniami.
Rzeźby od 2016 roku stanowiły depozyt Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie dzięki uprzejmości rodziny artysty. Dzięki programowi „Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2025” dołączą do innych rzeźb Richarda Hessa, które od ubiegłego roku znajdują się w kolekcji Zamku: „Koniec wojny” i „Wielki Minotaur”. Dzieła można podziwiać na zamkowych tarasach oraz Dużym Dziedzińcu. Richard Hess (1937-2017) był jednym z najważniejszych artystów europejskich okresu powojennego, specjalizującym się w rzeźbie figuratywnej.
– W trwającej ponad pół wieku działalności artystycznej, wbrew dominującym tendencjom, jako jednemu z nielicznych twórców udało mu się przywrócić rzeźbie figuralnej należne jej miejsce na polu sztuki. Poprzez podejmowane tematy – aktualne i sugestywne, często dotykające kwestii społecznych i politycznych – starał się mówić o tym, co znajduje się u podstaw ludzkiego życia: o miłości i cierpieniu, o posiadaniu i oddaniu, o zwycięzcach i ofiarach – podkreśla Daria Stemplewska.
(K)
