Wszystkich młodych dziennikarzy z zachodniopomorskich redakcji szkolnych pism informujemy, że uroczysta gala „Szkolnego Pulitzera" odbędzie się 20 grudnia o godz. 11 w szczecińskiej Fabryce Wody. Rezerwujcie już czas na wyprawę do Szczecina, by tu poznać się wzajemnie, wymienić redakcyjne doświadczenia, ale także skorzystać z fantastycznej ścieżki edukacyjnej oraz wielu innych atrakcji, które zapewnia nowy szczeciński aquapark.
„Dwójkomaniak" debiutuje w konkursie na zachodniopomorskie gazetki szkolne. Pismo, które jest kilkunastostronicowym dwumiesięcznikiem, wydawane jest od lat przez Szkołę Podstawową nr 2 im. Henryka Sienkiewicza w Goleniowie. Biuletyn - tak nazywają go młodzi redaktorzy - jest przygotowywany przez koło dziennikarskie o tej samej nazwie.
W minionym roku szkolnym tworzeniem artykułów zajmowali się uczniowie klasy IV goleniowskiej podstawówki, dziś to nastolatki z klasy V odpowiadają za relacje ze szkolnych akcji i wydarzeń, wywiady z gośćmi odwiedzającymi placówkę, reportaże przybliżające czytelnikom ich małą ojczyznę, czyli Goleniów. Dziennikarskie młode talenty szlifuje Monika Kardyńska- Bodnar, nauczycielka języka polskiego, która czuwa także nad składem i opracowaniem graficznym pisma. Do ostatniego wydania gazetki dołączony jest nawet „dodatek specjalny" w postaci planu lekcji!
Młody zespól redakcyjny, w całości złożony z uczniów klasy V b, działa w składzie: Miłosz Dadeło - redaktor naczelny, Alan Klimiuk - z-ca redaktora naczelnego oraz Nikodem Bujko, Jakub Leszczyński, Julia Maniak, Karolina Radzka, Cezary Sierocki, Inga Woźniak, Maja Ziemińska.
(kel)
Jak ciekawie spędzić czas
W sezonie zimowym, i nie tylko, znajdziemy w Polsce wiele wspaniałych miejsc, w których możemy spędzić czas z rodziną. Taką miejscówką jest Kompleks Zimowy Murzasichle. Co czeka tam na rodziny z dziećmi? Sprawdźmy!
Można tam, m.in.: poszusować na nartach, spróbować swoich sił na desce snowboardowej, pojeździć na łyżwach. Główną atrakcją tego miejsca są jednak wyciągi narciarskie – a jest ich aż 6. Różnią się od siebie długością trasy (od 150 do 300 m) i przede wszystkim trudnością. Ciekawą atrakcją jest również 200-metrowy tor do snowtubingu. Warto również wspomnieć o długim na 85 metrów przenośniku taśmowym SunKid. Kolejną atrakcją jest ogród świateł pod nazwą Alicja w Parku Miliona Świateł, znajdujący się
w Łodzi. Znajdziemy tam aż 15 hektarów wypełnionych kolorowymi iluminacjami, efektami dźwiękowymi oraz animacjami. Także Zamek Książ w Wałbrzychu to zdecydowanie obiekt godny odwiedzenia, nawet latem. Wraz ze wspaniałą Palmiarnią i parkiem tworzą kompleks zwiedzany przez około pół miliona turystów rocznie. W tym roku, po raz kolejny w historii tarasy Zamku Książ rozbłysną tysiącami świateł!
Anielka Dudko
Wywiad z panią Hanią Grzegrzółką
- Dzień dobry, chciałybyśmy zadać Pani kilka pytań. Oto pierwsze z nich: Ile Pani pracuje w szkole?
- Bardzo długo.
- Jakie jest pani marzenie?
- Jak najdłużej tu pracować.
- Kim Pani chciała być w dzieciństwie?
- Nauczycielką WF-u.
- Co Pani robi w wolnym czasie?
- Czytam książki.
- Jaki jest Pani największy sukces szkolny?
- Motywowanie uczniów do aktywności fizycznej.
- Od kiedy Pani uprawia sport?
- Od dziecka.
- Jaki przedmiot w szkole lubiła Pani najbardziej?
- Oczywiście WF!
- Czy Pani chciała być nauczycielką, dlaczego?
- Bardzo chciałam, bo wierzyłam, że praca będzie moją pasją.
- Jaki kraj lub miasto chciałaby Pani odwiedzić?
- Izrael.
- Czy zawsze Pani uczyła WF- u?
- Nie zawsze, uczyłam też plastyki.
- Jakie zabawy z dzieciństwa lubiła Pani najbardziej ?
- Dzieciństwo spędzałam na podwórku, gdzie było dużo zabaw, np. w ,,chowanego”.
- Gdyby Pani nie była nauczycielką, to kim?
- Zawsze chciałam być nauczycielką.
- W jaki sposób pielęgnuje Pani przyjaźnie?
- Dbam o kontakt z moimi przyjaciółmi i jestem lojalna wobec nich.
- W jaki dyscyplinach była Pani najlepsza?
- W grach zespołowych.
- Dlaczego wybrała Pani zawód nauczycielki WF- u?
- Bo to było moje marzenie od dziecka.
- Dziękujemy za wywiad i życzymy sukcesów w życiu zawodowym i osobistym.
J. Maniak i I. Woźniak
Jesienne ciekawostki
Jesień jest porą roku, kiedy wszystkie żywe stworzenia zaczynają przygotowywać zapasy na zimę. Dzieje się tak, ponieważ zimy w naszym klimacie są zazwyczaj ciężkie i żeby przetrwać do następnej wiosny, należy zaopatrzyć się w niezbędny prowiant, który
pozwoli przetrwać te kilka miesięcy mrozów i śniegów. Dokładnie tak samo jest w przypadku ludzi. Być może w dzisiejszych czasach jest już to trochę mniej widoczne, ale jesień jest czasem, kiedy już nawet podświadomie gromadzimy zapasy na te zimne miesiące. Natury nie da się oszukać, a my ludzie, jesteśmy nieodłączną częścią przyrody, dlatego też zachowujemy się i działamy zgodnie z jej rytmem i jej zasadami. Dzieje się tak od tysięcy lat.
Za jesień klimatyczną przyjmuje się okres w roku następujący po lecie, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 5 °C. Podczas jesieni astronomicznej dzień jest krótszy od nocy, a ponadto z każdą kolejną dobą przybywa nocy, a ubywa dnia. Przejście od lata do zimy następuje we wrześniu- na półkuli północnej lub w marcu- na półkuli południowej, kiedy czas światła dziennego staje się zauważalnie krótszy, a temperatura znacząco spada.
Charakterystyczne są odloty bocianów, ale także żurawi i kaczek. Najbardziej pochmurnym miesiącem w roku jest listopad, choć najwięcej opadów przypada na lipiec. Chłód wzmaga potrzebę komfortu i ciepła, dlatego jesień jest najlepszym czasem, żeby się zakochać. [...]
A czy wiesz, dlaczego jesienią liście zmieniają kolor z zielonego na pomarańczowy lub brązowy? Dzieje się tak za sprawą ograniczonego dostępu do słońca, jeśli jest mało słońca, liście nie mają odpowiedniej ilości chlorofilu, dlatego żółkną. A dlaczego zmieniają kolor na żółty? Ponieważ wytwarzają wtedy inne barwniki, takie jak karoten. Jest to barwnik pomarańczowy. Czy wiesz, dlaczego jesienią drzewa zrzucają liście? Aby nie tracić wody podczas zimy. Drzewa doskonale wiedzą, kiedy mają odciąć wodę od gałązek za sprawą długości dnia, gdy poznają, że dzień jest krótszy, automatycznie, za pomocą przegrody w gałązce, odcinają dopływ wody i listki spadają z drzewa.
Julia Maniak
Moje żeglarskie przeżycie
W trzecim tygodniu października w Szczecinie Dąbiu odbyły się regaty żeglarskie na zakończenie sezonu. Były to jedne z większych regat w województwie zachodniopomorskim. O godzinie 10.30 rozpoczął się mój pierwszy i ostatni wyścig tego dnia - wtedy to rozwiało się do 7 stopni w skali Beauforta. Na starcie byłem piąty.
Na halsówce (halsowanie - technika pływania zygzakiem ze sprawnym wykonywaniem zwrotów na wiatr; manewr ten polega na wykonywaniu zakosów i pływanie naprzemiennie lewym lub prawym halsem; dzięki zastosowaniu tej techniki możliwe jest zdobywanie wysokości względem wiatru, wykonując zwrot pod wiatr) łódka przechylała się nawet o 70 stopni i woda lała się do środka. Gdy chciałem zrobić zwrot przez sztag, to łódka stawała pod wiatr. Gdy płynęliśmy na półwiatr, łódka cały czas ryła wodę. Potem weszliśmy na tzw. kurs pełny i wtedy było prawie to samo: łódka cały czas ryła wodę. A jak przepłynąłem przez linię mety, moja łódź się przewróciła. Gdy obróciłem łódkę, było tak zimno, że nie mogłem na nią wejść. Nagle zjawił się nieznajomy trener z Centrum i wciągnął mnie do swojej motorówki, a potem przeszedłem do swojej łódki i zacząłem wybierać z niej wodę. Następnie przypłynęła po mnie trenerka i popłynęliśmy do portu. Tak się zakończył dzień pierwszy.
Miłosz Dadeło
