Ur. 28 kwietnia 1937 r. w Nowogródku (obecnie Białoruś). Absolwent Politechniki Szczecińskiej, Wydział Budownictwa Lądowego i Wodno‑Melioracyjnego (rocznik 1967).
W latach 1967–1992 pracował jako inspektor nadzoru Biura Inwestycji Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych. Od 1958 do 1971 r. uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego przy parafii św. Andrzeja Boboli w Szczecinie. W marcu 1968 r. uczestniczył w proteście pod pomnikiem Adama Mickiewicza w Szczecinie. W okresie 1970–1976 r. był współorganizatorem cyklicznych spotkań grupy aktywistów katolickich o poglądach antykomunistycznych (brali w nich udział m.in.: Michał Plater-Zyberk, Zbigniew Szymański, Edmund Bilicki, Przemysław Fenrych, Jan Tarnowski). W latach 1976–1980 współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a także drukował i kolportował prasę niezależną. W listopadzie 1977 r. został zatrzymany podczas drukowania niezależnych pism „Opinia” i „Rocznica” (opo zatrzymaniu uniemożliwiono mu kontynuowanie rozpoczętych w 1973 r. studiów doktoranckich).
Od września 1980 r. do 1997 r. w „Solidarności”, w 1980 r. był członkiem Komitetu Zakładowego w Biurze Inwestycji, następnie członkiem Prezydium Międzyzakładowej Komisji Robotniczej w PDOKP. W okresie czerwiec – lipiec 1981 r. był delegatem na I Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Pomorze Zachodnie, członek Prezydium Zarządu Regionu oraz Międzyzakładowej Komisji Porozumiewawczej Kolejarzy i Okręgowej Komisji Porozumiewawczej Kolejarzy, współorganizator i kierownik Ośrodka Badań Społecznych przy Zarządzie Regionu, współzałożyciel Stowarzyszenia Odrodzenie, jednoczącego działaczy „Solidarności” i działaczy tzw. struktur poziomych PZPR. W latach 1981–2011 był członkiem Stowarzyszenia „Katyń” w Szczecinie, którego był współzałożycielem.
Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Goleniowie, a następnie w Wierzchowie (13 lutego 1982 r. pobito go za wykrycie i zdemontowanie podsłuchu w jednej z cel). Z internowania zwolniono go 9 kwietnia 1982 r. W latach 1982–1989 był członkiem Tymczasowego Komitetu Zakładowego w Pomorskiej DOKP. W roku1982 współorganizował Międzyzakładowy Komitet Koordynacyjny w Szczecinie, w latach 1988–1989 zasiadał w Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego NSZZ „Solidarność” Regionu Pomorza Zachodniego.
W okresie marzec – kwiecień 1989 r. był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Porozumiewawczego „Solidarność” Pomorza Zachodniego. W latach 1989–1992 był członkiem Komitetu Zakładowego w Biurze Inwestycji, od lipca do września 1990 r. był przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej dla funkcjonariuszy byłej Służby Bezpieczeństwa województwa szczecińskiego. Od września 1989 r. do marca 1990 r. pełnił funkcję delegata na II Wojewódzki Zjazd Delegatów w Szczecinie, w latach 1990–1992 był członkiem Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie oraz delegatem na II Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. W latach 1992–1997 pracował w Zarządzie Drogowym Pomorskiej DOKP, gdzie był również członkiem Komitetu Zakładowego. Od roku 1993 do roku 1997 był naczelnikiem naczelnik ZD. W latach 1998–1999 działał w Chrześcijańskiej Demokracji III RP. Od 1997 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
W okresie od 23 grudnia 1976 – do 28 sierpnia 1988 r. Jan Tarnowski był rozpracowywany przez Wydział IIIA i Wydział V Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Szczecinie w ramach KE kryptonim „Kleryk”.
Jest twórcą kilkuset znaczków drugoobiegowej Poczty Niezależnej, którym została poświęcona książka Michała Gucia i Henryka Mruka „Znaczki szczecińskiego podziemia autorstwa Jana Tarnowskiego 1981–1989”.
Opracowano na podstawie hasła z „Encyklopedii Solidarności” autorstwa Przemysława Benkena i Marta Marcinkiewicz.
