Barokowa rzeźba usytuowana na placu Orła Białego, przedstawiająca Florę, rzymską boginię urodzaju i wiosny, ma już prawie 300 lat. W tym czasie wielokrotnie zmieniała jednak lokalizację, a w czasie II wojny światowej została poważnie uszkodzona. Posąg zrekonstruowano 70 lat temu.
Rzeźba wykonana została z saksońskiego piaskowca około roku 1730 (inne źródła – jak podaje Wikipedia – mówią o latach 80. XVIII w.) przez Johanna Georga Glumego według projektu Johanna Konrada Kocha. Monument przedstawia postać Flory trzymającej kosz kwiatów wraz z dwoma puttami po obu jej stronach. Jeden z nich wspina się po rogu obfitości, drugi układa kwiaty w koszu.
Początkowo pomnik wieńczył attykę Pałacu Grumbkowa (dziś pałac Pod Globusem), następnie przeniesiono go do pałacowego ogrodu. W 1906 r. trafił do parku Żeromskiego jako ozdoba Domu Parkowego.
Jesienią 1945 r. pomnik Flory, pozbawiony głowy i rąk oraz postaci kupidynków, znaleziono wśród gruzów na dziedzińcu muzeum przy ul. Staromłyńskiej.
W 1953 r. dokonano renowacji pomnika i ustawiono go na skraju parku Żeromskiego. W latach 70. pomnik przeniesiono w pobliże Bramy Królewskiej, następnie na kilka lat ustawiony był u zbiegu ulic Panieńskiej i Kuśnierskiej.
Na plac Orła Białego trafił w 1991 r. po gruntownej konserwacji.
Czy obecna lokalizacja tej pięknej rzeźby jest ostateczna? W kontekście trwającej od dłuższego czasu dyskusji na temat aranżacji przestrzeni placu Orła Białego można zaryzykować twierdzenie, że Flora z pewnością nieraz jeszcze zmieni swoją lokalizację. A może w końcu powróci na attykę pałacu Pod Globusem?
r.
