To jeden z najcenniejszych artefaktów znalezionych w rejonie Kołobrzegu. Mowa o gockim naszyjniku wykonanym ze stopu złota i srebra, datowanym na 550 rok naszej ery. Klejnot w 1913 roku znalazł jeden z mieszkańców dzisiejszej wsi Piotrowice, znajdującej się na terenie gminy Dygowo.
Naszyjnik, który uznany został przez niego za obręcz od beczki, setki lat przeleżał pod ziemią na terenie żwirowni, z której wspomniany mieszkaniec pobierał kruszywo. Początkowo nietypowa obręcz trafiła na stertę złomu. W 1916 roku, podczas I wojny światowej, gdy zbierano metalowe odpady na cele związane z niemiecką gospodarką, zwrócono uwagę na zabytek. W tym samym roku został on oficjalnie przekazany do istniejącego wówczas kołobrzeskiego muzeum. Naszyjnik zbadał prof. Gustaf Kossinna. Ustalił on między innymi, że ozdoba o łącznej długości około metra wykonana została z 1360 gramów złota i 523 gramów srebra. Jego średnica to 22 cm.
– Przedwojenna literatura niemiecka kwalifikuje naszyjnik z Piotrowic jako zabytek gocki z połowy VI wieku. W owym czasie znano 16 takich obiektów, z czego 10 znaleziono w Szwecji, 3 w Danii, a 1 w Holsztynie. Zwrócić uwagę należy na wyjątkowe zdobienia zabytku, wśród których ma tam znajdować się głowa orła i lwa – wyjaśniają kołobrzescy muzealnicy.
Złoty naszyjnik w 1945 roku wywieziony został z Kołobrzegu wraz z innymi zabytkami. Obecnie prezentowany jest w Pommersches Landesmuseum w Greifswaldzie. Pracownik kołobrzeskiego muzeum dr Robert Dziemba oraz wierny przyjaciel miasta Alex Lubawinski postanowili uzyskać zgodę niemieckich historyków na wykonanie jego kopii. Zadania podjął się znany rzeźbiarz Romuald Wiśniewski, a mecenasem przedsięwzięcia została prezydent Kołobrzegu Anna Mieczkowska. Projekt koordynowała Marta Pape-Szurgut. Kopia naszyjnika nie jest ze złota, ale została pozłocona. Będzie on prezentowany w Muzeum Miasta Kołobrzeg, które stanowi oddział Muzeum Oręża Polskiego. ©℗
(pw)
