Za 26 tys. nawet „pomacać” nie wolno!
Jeśli klient, który dokonuje zakupu za 20 zł ma możność przyjrzeć się nabywanemu produktowi, to nie ma tego prawa ten, który kupuje motocykl za 26 000 zł. Sprzedaż motorów odbywa się w jednym sklepie przy ul. Pocztowej. Sklep jest mały. Gdy nadejdzie większa partia towaru, cały zastawiony jest maszynami. Tłok, ścisk. Kupno odbywa się w ten sposób, że klient wybiera sobie na oko maszynę, płaci określoną sumę i bierze upragniony motor. Ale nie wie, czy maszyna nie ma jakich wad, czy nie jest poobtłukiwana, pogięta, uszkodzona. I jeśli odkryje jakiś mankament, sam go usuwa, bo jak on nie weźmie, to motocykl szybko znajdzie innego nabywcę.
Motorów jest ciągle za mało. A przyznane według „centralnego rozdzielnika”ilości są niewystarczające i realizowane z dużym opóźnieniem. Np. w II kwartale br. Szczecin miał otrzymać 345 motocykli produkcji polskiej. Kwartał się kończy, a nie nadeszła nawet jedna sztuka.
„Kurier Szczeciński” z 24 lipca 1959 r.
Tajemnica „zagłuszania” szczecińskich telewizorów wyjaśniona
Szczecińscy telewidzowie od dłuższego czasu narzekali na zniekształcony obraz. Na ekranach, zamiast filmów i obrazów innych ciekawych audycji nadawanych przez telewizję berlińską, oglądali oni pasma, kreski, kropki, zygzaki itp. uniemożliwiające czysty odbiór.
Sprawa ta nie dawała spać szczecińskim specom od telewizji. Specjalna ekipa techniczna rozpoczęła poszukiwania za źródłem „zagłuszania” odbioru. Po żmudnych wielotygodniowych akcjach kontrolno-badawczych, przyczyna złości i narzekań telewidzów została wczoraj odkryta. Okazało się, ze obraz zagłuszały… nasze dalekopisy redakcyjne.
Po odkryciu źródła nieszczęścia w najbliższych dniach ma zostać opracowany sposób „zneutralizowania” szkodliwych wpływów pracy dalekopisów,
„Kurier Szczeciński” z 30 lipca 1959 r.
