Po ponad 36 latach mało kto potrafi przytoczyć większość z 21 postulatów zgłoszonych przez masowy ruch firmowany znakiem „Solidarności" w sierpniu 1980 roku. Część żądań została spełniona, inne od początku były mniej istotne. Inne wreszcie nigdy, nawet po 1989 roku nie zostały zrealizowane. Z punktu widzenia mechanizmu zmiany nie ma to znaczenia. Do dziś bowiem mit „Sierpnia" i symbol owych postulatów stanowi punkt zwrotny we współczesnej historii Polski. Żadne wcześniejsze protesty, często okupione krwią i tragedią nie miały takiej siły i mocy. Sierpniowa przemiana, w której konsekwencji Polska stała się państwem niepodległym, członkiem NATO i Unii Europejskiej nijak się ma do np. postulatu 9: „Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza".
Czy czarny protest będzie miał podobny efekt dla sytuacji kobiet? Zobaczymy. Z punktu widzenia mechaniki zdarzeń kwestie zaostrzenia przepisów aborcyjnych zaczynają mieć coraz mniejsze znaczenie. Znacznie istotniejsza staje się kwestia praw kobiet, ich pozycji w świecie zdominowanym i urządzanym przez mężczyzn według XIX-wiecznej niemieckiej formuły „Kinder, Kriche, Küche" - „Dzieci, Kościół, Kuchnia".
