Lekturą "Narodowego Czytania" w 2016 roku jest "Quo Vadis" Henryka Sienkiewicza. Z tej okazji powróciłem do tej lektury po długiej przerwie.
Przeciwko Sienkiewiczowi, jak wiadomo, prowadzono swego czasu potężną kampanię, autora "Krzyżaków" krytykował między innymi Stanisław Brzozowski, później Witold Gombrowicz nazywał go "pierwszorzędnym autorem drugorzędnym".
Wiele argumentów przeciwników Sienkiewicza jest mocnych, ale... daj nam Panie Boże więcej takiej drugorzędności we współczesnej polskiej literaturze! Na tle wydmuszkowatych pisarskich gwiazd symulujących epickość nadprodukcją słów a krytykę społeczną - przepisywaniem tematów z gazet - Sienkiewicz ze swoim mistrzowskim władaniem słowem, pewnym prowadzeniem narracji, poczuciem humoru i umiejętnością kreowania pełnokrwistych bohaterów jawi się wciąż jako gigant.
Wstrząsem dla duszy i intelektu "Quo Vadis" nie jest, ale czyta się tę książkę z wielką przyjemnością, bez tego jakże częstego frustrującego poczucia, że dział marketingu wydawnictwa wespół ze "środowiskiem" znowu robią nas w konia. Sienkiewicz wygrywa, znowu.
